لاله های سرخ

 از پيامبراکرم صلي الله عليه و آله و سلم روايت شده: «هر کس سوره انفال و توبه را قرائت نمايد، من شفاعت کننده و گواهي دهنده به سود او در روز قيامت هستم که او از نفاق مبرّا است و به تعداد همه مردان و زنان منافق در دنيا، ده حسنه به او عطا مي شود و ده گناه از او پاک شده و ده درجه بر درجات او افزوده مي شود و عرش و حاملان آن در ايام حضورش در دنيا، بر او درود مي فرستند.»

 امام صادق عليه السلام: «کسي که سوره انفال و توبه را در هر ماه قرائت کند، هرگز نفاق وارد قلب او نمي شود و از شيعيان اميرالمومنين علي عليه السلام خواهد بود.»

 در تفسير عياشي پس از نقل اين روايت اضافه کرده است: «و روز قيامت بر سفره هاي بهشتي همراه شيعيان امام علي عليه السلام روزي مي خورد تا اينکه مردم از حساب فارغ شوند.»

آثار و برکات سوره توبه

در امان ماندن از آتش سوزي

نقل از پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم: «هرکس اين سوره را بنويسد آتش به منزل او نمي رسد و تا وقتي که اين نوشته با اوست، آتش به او نزديک نمي شود.»

در امان ماندن از شر حيوان درنده

«هر کس از حيوانات وحشي و درنده مي ترسد آيه 128-129 سوره «توبه» را بخواند از ناحيه آن به حيوانات به او ضرري نمي رسد.»

دفع وسوسه و دلشوره

به جهت رفع وسوسه و دلشوره و گمان بد آيه 130 سوره توبه را بخواند و با خود همراه کند.

 امام صادق(ع) فرمودند هر کس که سوره انفال و سوره ی توبه را در هر ماه بخواند نفاق در او وارد نمی شود و از شیعیان حضرت امیرالمؤمنین(ع) خواهد بود.( بحارالانوار 92/277.ثواب الاعمال /224.مجمع البیان 4/516.)

پیامبر اسلام(ص) فرمودند: همانا هر کس که این دو سوره (انفال و توبه) را قرائت کند پس من شافع او هستم و در روز قیامت شهادت می دهم که از نفاق دوذ است و همانا به تعداد هر زن و مرد منافقی که در دنیا هستند به او ده حسنه عنایت شود و ده سیئه او پاک گردد و ده درجه به او اضافه شود و تا زمانی که در دنیا حیات دارد عرش خدا و حاملان آن همواره بر او درود بفرستند.( بحارالانوار 92/277.مجمع البیان 4/516.)

فضائل سیدنا ابوبكر الصدیق آیه 40 سوره توبه

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدالله والصلاه والسلام علی رسول الله وآله وصحبه و من والاه الله سبحانه وتعالی می فرماید

إِلاَّ تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ كَفَرُواْ ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَكِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِینَ كَفَرُواْ السُّفْلَى وَكَلِمَةُ اللّهِ هِیَ الْعُلْیَا وَاللّهُ عَزِیزٌ

اگر او [پیامبر] را یارى نكنید قطعا خدا او را یارى كرد هنگامى كه كسانى كه كفر ورزیدند او را [از مكه] بیرون كردند و او نفر دوم از دو تن بود آنگاه كه در غار [ثور] بودند وقتى به همراه خود مى‏گفت اندوه مدار كه خدا با ماست پس خدا آرامش خود را بر او فرو فرستاد و او را با سپاهیانى كه آنها را نمى‏دیدید تایید كرد و كلمه كسانى را كه كفر ورزیدند پست‏تر گردانید و كلمه خداست كه برتر است و خدا شكست‏ناپذیر حكیم است

سوه التوبه 40

____________

می گویم اگر در قرآن تدبر کنیم متوجه میشویم که بسیاری از انبیاءالله هجرت کردند و تمام انبیاء الله در هجرت خویش بهترین یاران خویش را همراه بردند .

به عنوان مثال

موسى ویوشع علیهم السلام

{ وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِفَتَاهُ لاۤ أَبْرَحُ حَتَّىٰ أَبْلُغَ مَجْمَعَ ٱلْبَحْرَیْنِ أَوْ أَمْضِیَ حُقُباً }

و [یاد كن] هنگامى را كه موسى به جوان [همراه] خود گفت دست بردار نیستم تا به محل برخورد دو دریا برسم هر چند سالها[ى سال] سیر كنم

موسى علیه السلام وخضر

{ فَوَجَدَا عَبْداً مِّنْ عِبَادِنَآ آتَیْنَاهُ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْماً }

تا بنده‏اى از بندگان ما را یافتند كه از جانب خود به او رحمتى عطا كرده و از نزد خود بدو دانشى آموخته بودیم

موسى علیه السلام وهمسرش

{ فَلَمَّا قَضَىٰ مُوسَى ٱلأَجَلَ وَسَارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِن جَانِبِ ٱلطُّورِ نَاراً}

و چون موسى آن مدت را به پایان رسانید و همسرش را [همراه] برد آتشى را از دور در كنار طور مشاهده كرد به خانواده خود گفت [اینجا] بمانید كه من آتشى از دور دیدم شاید خبرى از آن یا شعله‏اى آتش برایتان بیاورم باشد كه خود را گرم كنید

ابراهیم علیه السلام ولوط علیه السلام

{ وَنَجَّیْنَاهُ وَلُوطاً إِلَى ٱلأَرْضِ ٱلَّتِی بَارَكْنَا فِیهَا لِلْعَالَمِینَ }

و او و لوط را [براى رفتن] به سوى آن سرزمینى كه براى جهانیان در آن بركت نهاده بودیم رهانیدیم (۷۱)

و رسول الله صلى الله علیه وسلم با صدیق اكبر ابوبكر رضى الله عنه

{ إِلاَّ تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ ٱللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ ٱلَّذِینَ كَفَرُواْ ثَانِیَ ٱثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی ٱلْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ ٱلَّذِینَ كَفَرُواْ ٱلسُّفْلَىٰ وَكَلِمَةُ ٱللَّهِ هِیَ ٱلْعُلْیَا وَٱللَّهُ عَزِیزٌ حَكِیمٌ }

اگر او [پیامبر] را یارى نكنید قطعا خدا او را یارى كرد هنگامى كه كسانى كه كفر ورزیدند او را [از مكه] بیرون كردند و او نفر دوم از دو تن بود آنگاه كه در غار [ثور] بودند وقتى به همراه خود مى‏گفت اندوه مدار كه خدا با ماست پس خدا آرامش خود را بر او فرو فرستاد و او را با سپاهیانى كه آنها را نمى‏دیدید تایید كرد و كلمه كسانى را كه كفر ورزیدند پست‏تر گردانید و كلمه خداست كه برتر است و خدا شكست‏ناپذیر حكیم است

از این ایات متوجه می شویم که انبیاءالله در سفر هجرت خویش بهترین ونزدیکترین شخص به خود را به همراه بردند کسی که به او اطمینان کامل داشتند

وعقل هم همین حکم را می دهد مسلما شخص عاقلی در سفری که تحت تعقیب است ودر حال فرار از دست عده ای است شخص کافر و شخصی که نسبت به او اطمینان ندارد را باخود نمی برد

نکته مهم از این ایات . خداوند در قرآن از سفر وهجرت انبیا الله با همسر یا یاران نزدیكشان سخن مى گوید و از هجرت رسول الله وابوبكر الصدیق هم سخن مى آورد و همراه بودن ابوبكر همانقدر فضل دارد كه براى یوشع ولوط و بقیه صالحان داشتهو ایمان ابوبكر الصدیق ثابت مى شود چون جایى از قرآن نیامده كه انبیا الله با كفار ومنافقین سفر یا هجرت كرده باشند

یعنى كفار آنها را از بلادشان خارج كرده باشند و آنها هم با كافرى دیگر هجرت كنند چنین چیزى در قرآن نیامده بلكه بالعكس همیشه با مومنین از بلاد كفر هجرت مى كردند

________________

توضیحی بیشتر نسبت به سفر هجرت

بسیاری از مردم وقتی صحبت از سفر هجرت می کنند صحبتی از انصار نمی کنند درحالی که اگر انصار نبودند هجرتی وجود نمی داشت.وبه این دلیل می بینیم وقتی که انصار بعد از مهاجرین ایمان آوردند هم قرین می شوند با مهاجرین که از آنان در اسلام سبقت گرفته بودند درحالی که آنطوری که مهاجرین عذاب وشکنجه دیدند از مشرکین انصار چنین شکنجه و اخراج از دیارشان نصیبشان نشد

اما با این حال الله تعالی آنها را هم قرین در فضل وذکر با مهاجرین قرار داده .

می گویم اگر کمی تفکر کنیم که چرا مبدا سال را صحابه هجرت رسول الله صلی الله علیه وسلم قرار دادند ؟ونه بعثت ومولد ایشان !

این دلیل بر اهمیت بالای این قضیه است طوری که می توان گفت اسلام در سفر هجرت زنده شد و متولد شد اگر هجرت نبود اسلام متولد نمی شد .

وقتی قرآن کریم را می خوانیم که موثق ترین وثیقه است می بینیم که وقتی قرآن از حوادث صدر اسلام صحبت می کند و واقعه هجرت در ده ها آیه مهاجرین و انصار را ذکر نموده و مدح می کند طوری که وقتی قاری آنها را می خواند متوجه می شود که این افراد امت عظیمی بودند

هنگامی که الله تعالی در سوره بقره می فرماید

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَالَّذِینَ هَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أُوْلَئِكَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللّهِ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ

آنان كه ایمان آورده و كسانى كه هجرت كرده و راه خدا جهاد نموده‏اند آنان به رحمت‏خدا امیدوارند خداوند آمرزنده مهربان است توجه کنید .کسانی که ایمان آوردند و هجرت کردند وجهاد کردند در راه الله تعالی پس خداوند تزکیه می کند آنها را وقلوبشان را و نیت های شان راو وقتی به ایات آخر سوره انفال توجه کنیم که از حادثه هجرت صحبت کرده می فرماید:

وَالَّذِینَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَالَّذِینَ آوَواْ وَّنَصَرُواْ أُولَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِیمٌ

و كسانى كه ایمان آورده و هجرت كرده و در راه خدا به جهاد پرداخته و كسانى كه [مهاجران را] پناه داده و یارى كرده‏اند آنان همان مؤمنان واقعى‏اند براى آنان بخشایش و روزى شایسته‏اى خواهد بود

درمان با قرآن و ذکر های مستحبی، تألیف: احمد رضا آقا دادی، انتشارات شهید حسین فهمیده

منبع : پايگاه اينترنتي انهار

پي نوشت ها :

(1)مجمع البيان، ج5،ص5

(2)تفسير الصافي، ج2، ص317

(3) مجمع البيان، ج5، ص6

(4) ثواب الاعمال، ص106

(5)تفسيرالعياشي، ج2، ص46

(6)تفسيرالبرهان، ج2، ص727

(7) الكافي، ج2، ص625

(8) درمان با قرآن،ص 43

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: